** You don't see the translation in your language and you want to contribute with translating it? You can now do it, you'll just need to fill out this form
W8 (wait) - THAI LYRICS
*Translation by Mee’an (TW@Northwind_TH)W8 (wait) - THAI LYRICS
ฉันตื่นขึ้นมาและได้เห็นข่าวในวันนี้มีหลายสิ่งมากมายที่ไม่อาจจะอธิบายไม่อาจควบคุมในสิ่งที่กำลังเปลี่ยนไปตอนนี้ฉันถูกทิ้งไว้กับคำถามและความจริงที่ต้องเผชิญ
แต่ฉันยังคงภาวนาหวังว่าคุณจะอยู่กับฉันตรงนี้ในเวลาที่ความหวาดกลัวใกล้เข้ามาแต่ทั้งหมดที่ฉันมีคือคำสาบานที่ฉันถนอมไว้เท่าชีวิต
คุณอาจอยู่ห่างจากฉันไปแปดพันเจ็ดร้อยเก้าไมล์ฉันจะปล่อยให้ฤดูหนาวนี้ยังคงยาวนานต่อไปก่อนใบไม้ผลิใหม่จะมาเยือนจนกว่าความสับสนวุ่นวายที่ฉันเผชิญเช็ดน้ำตานั้นให้จางหายไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันยังคงรอจะยังคงรอเสมอ
ฉันเหมือนยืนอยู่บนน้ำแข็งที่เปราะบางเฝ้าหวังว่ารุ่งอรุณจะเข้ามาเปลี่ยนค่ำคืนของฉันแต่ฉันก็ยังคงสะดุดและล้มลงได้แต่คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน (เป็นความผิดของฉัน)
ฉันควรวิ่งไปซ่อนตัวไหมฉันควรหนีไปเลยดีรึเปล่าหรือแสร้งทำเป็นว่าทุกอย่างยังปกติดีในขณะที่ทุกสิ่งกำลังพังทลายลง ทลายลงฉันได้แต่เฝ้าคิดอยู่อย่างนั้น อยู่อย่างนั้น
ถ้าหากคุณยังคงอยู่ตรงนี้คอยอยู่ซับน้ำตาเหล่านี้ในตอนนี้ที่ฉันมีเพียงแค่คำสัญญาที่ฉันถนอมไว้เท่าชีวิต
คุณอาจอยู่ห่างจากฉันไปแปดพันเจ็ดร้อยเก้าไมล์ฉันจะปล่อยให้ฤดูหนาวนี้ยังคงยาวนานต่อไปก่อนใบไม้ผลิใหม่จะมาเยือนจนกว่าความสับสนวุ่นวายที่ฉันเผชิญจะเช็ดน้ำตาจากฉันไปในสักวันไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันจะยังคงรอยังคงรอเสมอ
ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงที่สูงหรือต่ำสุดของชีวิตลึกๆในห้วงหัวใจของฉันนั้นรับรู้อยู่เสมอว่าคุณนั้นคอยอยู่เคียงข้างไม่เคยห่าง ให้ฉันเดินเพียงคนเดียว
คุณอาจอยู่ห่างไกลไปอีกฟากฝั่งของจักรวาลฉันบอกกับตัวเองว่าให้ปล่อยมันไปตามสิ่งที่เป็นให้นึกถึงวันที่คุณสัญญากับฉันว่า"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามก็ไม่อาจห้ามไม่ให้ฤดูใบไม้ผลิกลับมาอีกครั้ง"
ฉันรู้ว่าสักวันพายุกระหน่ำนี้จะผ่านพ้นไปแล้วเราจะได้พบกับความสุขในตอนสุดท้ายไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันยังคงรอและยังคงรอเสมอ
แต่ฉันยังคงภาวนาหวังว่าคุณจะอยู่กับฉันตรงนี้ในเวลาที่ความหวาดกลัวใกล้เข้ามาแต่ทั้งหมดที่ฉันมีคือคำสาบานที่ฉันถนอมไว้เท่าชีวิต
คุณอาจอยู่ห่างจากฉันไปแปดพันเจ็ดร้อยเก้าไมล์ฉันจะปล่อยให้ฤดูหนาวนี้ยังคงยาวนานต่อไปก่อนใบไม้ผลิใหม่จะมาเยือนจนกว่าความสับสนวุ่นวายที่ฉันเผชิญเช็ดน้ำตานั้นให้จางหายไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันยังคงรอจะยังคงรอเสมอ
ฉันเหมือนยืนอยู่บนน้ำแข็งที่เปราะบางเฝ้าหวังว่ารุ่งอรุณจะเข้ามาเปลี่ยนค่ำคืนของฉันแต่ฉันก็ยังคงสะดุดและล้มลงได้แต่คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน (เป็นความผิดของฉัน)
ฉันควรวิ่งไปซ่อนตัวไหมฉันควรหนีไปเลยดีรึเปล่าหรือแสร้งทำเป็นว่าทุกอย่างยังปกติดีในขณะที่ทุกสิ่งกำลังพังทลายลง ทลายลงฉันได้แต่เฝ้าคิดอยู่อย่างนั้น อยู่อย่างนั้น
ถ้าหากคุณยังคงอยู่ตรงนี้คอยอยู่ซับน้ำตาเหล่านี้ในตอนนี้ที่ฉันมีเพียงแค่คำสัญญาที่ฉันถนอมไว้เท่าชีวิต
คุณอาจอยู่ห่างจากฉันไปแปดพันเจ็ดร้อยเก้าไมล์ฉันจะปล่อยให้ฤดูหนาวนี้ยังคงยาวนานต่อไปก่อนใบไม้ผลิใหม่จะมาเยือนจนกว่าความสับสนวุ่นวายที่ฉันเผชิญจะเช็ดน้ำตาจากฉันไปในสักวันไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันจะยังคงรอยังคงรอเสมอ
ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงที่สูงหรือต่ำสุดของชีวิตลึกๆในห้วงหัวใจของฉันนั้นรับรู้อยู่เสมอว่าคุณนั้นคอยอยู่เคียงข้างไม่เคยห่าง ให้ฉันเดินเพียงคนเดียว
คุณอาจอยู่ห่างไกลไปอีกฟากฝั่งของจักรวาลฉันบอกกับตัวเองว่าให้ปล่อยมันไปตามสิ่งที่เป็นให้นึกถึงวันที่คุณสัญญากับฉันว่า"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามก็ไม่อาจห้ามไม่ให้ฤดูใบไม้ผลิกลับมาอีกครั้ง"
ฉันรู้ว่าสักวันพายุกระหน่ำนี้จะผ่านพ้นไปแล้วเราจะได้พบกับความสุขในตอนสุดท้ายไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันยังคงรอและยังคงรอเสมอ
